Czy istnieją granice liturgicznej posługi kobiety?

Po opublikowaniu przez papieża Franciszka, 10 stycznia 2021 roku, Listu Apostolskiego motu proprio „Spiritus Domini”, wśród wielu pytań rodzących się na kanwie papieskiej decyzji o zmianie kanonu 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego, pojawiło i to dotyczące granic liturgicznej posługi kobiety w Kościele. Autor opracowania stara nie odpowiedzieć, odnosząc do „posług” Kościele łacińskim rozumieniu – przede wszystkim „Ministeria quaedam” św. Pawła VI z 15 sierpnia 1972 roku oraz Kanonicznego Jana II 25 1983 roku. Jednak termin „posługa” znaczeniu szerszym oznaczać może niemal każdą formę służby czy też posługiwania Kościele, tym także posługę liturgii wynikającą sakramentu święceń. Stąd, artykule zabrakło również refleksji nad możliwością takiej „liturgicznej posługi” kobiety. W przypadku lektoratu akolitatu, dotychczasowa granica kobiet już istnieje. Gdy chodzi sakrament kapłaństwa, Katolickim świetle niezmiennego nauczania Kościoła jest absolutnie nieprzekraczalna. Otwarta niejednoznaczna pozostaje natomiast kwestia dopuszczania diakonatu, choć gruncie dostępnych świadectw historycznych da potwierdzić tezy, że starożytności chrześcijańskiej miały udział pierwszym stopniu Zresztą byłoby sprzeczne Magisterium Ecclesiae niemożności przyjmowania stanowiącego kolejny stopień tego sakramentu.